Ik merk dat ik momenteel best wel een beetje inspiratieloos ben. Een herfstdip en Corona depressie lijken zich om de hoek aan te kondigen en dichtbij. En dan wordt je ook nog 50 deze maand om de feestvreugde te verhogen. Echt waar, ik zou bijna dankbaar zijn dat je momenteel geen feest mag geven. Want als ik nu ergens niet op zit te wachten is het wel een lading vrolijke mensen die zich onder het mom van een welgemeende felicitatie komen volvreten en aftanken onder het motto dan hoeven we vanaaf niet meer te koken. Je merkt ik heb de juiste spirit voor een feestje echt te pakken.
Want ja mijn verjaardag staat normaliter garant voor groeps gezelligheid en een tafel vol heerlijke hapjes en huisgemaakte finger Foods. Afgeblust met een heerlijk wijntje. Maar helaas, niets van dat alles dit jaar, zelfs buiten de deur is geen optie, dat scheelt dan al een boel gedoe en stress rondom boodschappen en voorbereiding. Even los van het maximaal aantal gasten wat is toegestaan. Dus moeten we wat anders bedenken voor dit bijzondere kroonjaar. Heel simpel we vieren het klein en houden het tegoed.
40 worden vond ik al verschrikkelijk om eerlijk te zijn , na een herstel uit de donkerste dagen van mijn leven, staat nu sneller dan verwacht al 50 ongevraagd voor de deur. En geloof mij in mijn hoofd zag dat er echt heel anders uit dan er nu überhaupt mogelijkheden zijn. Maar goed, zoals jullie weten, ben ik een positief ingesteld mens die er ondanks de omstandigheden altijd wat van weet te maken. Zonder er in real life nu weinig rukbaarheid aan te geven, wil ik er daarom hier toch even bij stil staan.
Want 50 is toch wel een mijlpaal, zeker over de helft van mijn leven heen. Niet de plek om de balans op te maken, omdat ik er van overtuigd ben dat het beste nog moet komen. Bij wijn en kaas tel je om die reden de jaren ook niet en dat ga ik dus ook niet doen. Ik zou overigens ook echt niet meer terug willen naar 30 jaar terug los van en zonder de kennis en lessen die ik heb geleerd. Mijn god al die hobbels des levens weer opnieuw. Ik heb mijn portie pech en hartzeer wel gehad. Veel geleerd vooral van mijn fouten, maar ik ga het bij voorkeur niet overdoen.
Maar dat ik nu mijn eerste stappen in de doelgroep 50 Plus maak, vind ik nogal een dingetje. Ik ben daar absoluut nog niet aan toe geloof ik. Feel 30, look 40 schreef iemand vandaag in een felicitatie, zo ontzettend raak. Qua state of mind voel ik me zo ontzettend niet thuis bij 50, dus ik hoop dat de marketinggoden mij gunstig gezind zijn en mij voorlopig niet benaderen met producten voor rijpe dames om het zo maar even netjes te formuleren. De gedachte aan Henk Krol moet ik echt oprecht bij gruwelen.
Ik herinner me nog dat ze me voor het eerst Mevrouw noemden in de winkel, ik moest daar zo van bijkomen en aan wennen, net als met u aangesproken worden, ook zo’n ding, gadver nog steeds, bultjes krijg ik daarvan hoe keurig bedoeld ook. Ik ben daar in mijn doelgroepbenadering zelf ook altijd heel bewust mee bezig. Gewoon je klanten op de juiste manier helpen zonder het woord leeftijd of belegen of ouder in de mond te nemen. Zo niet nodig. Iedere leeftijd heeft zijn charme zeggen ze, maar het leven begint bij 40 bleek overigens in mijn geval ook niet waar. Ik kijk ondanks dat toch uit naar de komende 10 jaar met al mijn deukjes en verdiende vouwen. Ik ben er klaar voor hoor, bring it on, 50 & fabulous!