Je zou dit thema vorige maand rond Valentijnsdag hebben verwacht, maar liefde kent nu eenmaal geen deadline. Goede zaken hebben gewoon tijd nodig. Over dat goede wil ik het vandaag even met je hebben. Ik val maar direct met de deur in huis: Wat is jouw tennisbal? Ik begrijp dat je nu in verwarring bent, maar dit is wel een cruciale vraag. 

Ik leg het even uit. Ken je dat hoe een hond als een speer achter zijn tennisbal kan blijven aanrennen. Dat gevoel, hou dat even vast. En dan nu terug naar de vraag: Wat is jouw tennisbal? Wat geeft jou dat gevoel dat je kunt blijven gaan. Waarvoor vergeet jij je eten? Wat maakt jou niet te stoppen? 

Er wordt tegenwoordig veel gesproken over purpose voortkomend uit de Why van Simon Sinek. Dat begrijp ik helemaal, want dat is namelijk mijn tennisbal. Helaas wordt er zichtbaar ook veel geworsteld met dit fenomeen, voor mij volkomen onbegrijpelijk, en helaas zie je ook nog eens veel why washing in de serie “Ik doe ook wat “do good” marketing, dan gaan ze me vast heel tof vinden en kan ik ondertussen lekker mijn zakken vullen.” 

En daar gaat het mis, dat zal geen verrassing zijn. Want mensen zijn hier allergisch voor want dit schuurt als een malle. Zeker de huidige generatie die zich bij voorkeur verbindt aan organisaties die iets betekenisvols doen. Daar willen ze bij werken en iets kopen. Dat betekenisvolle zit simpelweg in liefde, iets wat voorkomt uit de liefde voor de purpose van de organisatie. 

Gelukkig zijn er ook heel veel voorbeelden waar dit op bewonderingswaardige wijze wel wordt waargemaakt. Bedrijven die bewust kiezen voor een bepaald doel en daarmee (duurzame) groei borgen. Voor people, profit en planet. Want dat is wat klanten willen. Kopen bij een bedrijf waarmee ze zich verbonden voelen. Bedrijven die een ander en hoger doel hebben dan alleen veel geld verdienen. Bedrijven die geloven wat zij geloven. Dit hogere doel komt voort uit liefde, dat is het vertrekpunt. De liefde voor hun “tennisbal”. 

En deze liefde wordt niet alleen gepredikt richting de klant, maar kenmerkt ook de cultuur intern in een liefdevolle organisatie. Want winnen doe je op de eerste plaats binnen. Als je buiten deur wat anders vertelt dan tegen je personeel, raken ze volledig de weg kwijt en gaat het op alle fronten intern mis en dus ook in het contact met de klant, want dat is hun eerste taak vaak. 

Een organisatie waarin medewerkers ruimte krijgen om verantwoording te nemen in hun aandeel in de purpose, krijgt bijna als van zelf vleugels. Een plek waar ze naar eigen inzicht kunnen handelen binnen het gedachtengoed van de goede zaak om zich te ontwikkelen op een pad wat bij hen past met ruimte voor fouten. Het management, voor zover dat er is buiten de zelfsturende teams, heeft de nobele taak hiervoor de optimale omgeving te creëren, zonder ruimte voor micro management ( ook een terechte Gen Z allergie ). 

Op deze manier creëer je een gewilde werkomgeving waar je niet op zoek hoeft naar medewerkers, want zij vinden jou om mee te werken aan de realisatie van het hogere doel en snijdt het spreekwoordelijke mes aan twee kanten. Want gelukkig personeel blijft duurzaam bij je en zorgt bovendien voor tevreden klanten, wat het resultaat zeker ten goede zal komen. Terwijl juist dat niet het eerste doel was, hoe bijzonder en mooi is dat. 

Er zijn bedrijven die nog een stapje verder gaan en steward driven zijn. Winst wordt hier in een aparte stichting gestopt van waaruit initiatieven en projecten worden gesteund passend bij de purpose. Profit serves purpose noem je dat en zo is de cirkel weer rond. Dat is de ROI van de liefde. Dit begint bij onbaatzuchtig geven vanuit een doel dat voor jou betekenisvol is. Jouw purpose, jouw ALLES. Rest je alleen nog om je “tennisbal” te vinden. Het begin van alles. Start alleen daarom vandaag nog. Je hond wil je vast even helpen. Succes!

– En zij leefden nog lang en gelukkig………. –

Geïnspireerd op het boek Hart voor zaken van Cor Hospes