Dit is een periode van weemoed, althans voor mij. Alweer bijna een jaar voorbij. Waarbij je terugkijkt wat het je heeft gebracht, terugdenkt aan van wat en van wie je afscheid hebt genomen, je wonden likt om dat wat je liever niet was verloren en dankbaar bent voor wat het je heeft gebracht, de lessen, het geluk en de vreugde. 

De donkere dagen voor kerst doen mij meestal weinig goed in mijn gemoed. En dit fenomeen leek zich deze week alleen maar te versterken met 12 opeenvolgende dagen geen zon, alleen wolken en een bak regen als kers op de taart de afgelopen dagen. Gelukkig schijnt er vandaag weer een bescheiden zonnetje, wellicht als goedmakertje voor het vreselijke nieuws van deze week. 

De Volksbank kondigde aan afscheid te nemen van alle banklabels met uitzondering van ASN Bank. Dit betekent dat er een eind komt aan het bestaan van SNS Bank, een merk waar ik bijna 8 jaar met hart en ziel voor heb gewerkt. Vanuit het bedrijfsmodel begrijp ik de keuze, maar mijn hart doet pijn dat juist dit merk, de aorta van De Volksbank, waar door veel mensen met ziel en zaligheid aan is gewerkt volledig van de markt verdwijnt. 

Een ander label dat meer potentieel lijkt te bieden vanuit de nood en wens voor duurzaamheid blijft overeind en gaat de honneurs voor de andere labels waarnemen. Wat dat betreft verandert er niets, want het was in mijn tijd al een groen label op producten uit de SNS-fabriek met wat aanpassing in groene funding. Nu waren de tijden toen anders, laat ik dat voorop stellen. Duurzaam een geitenwollen sokken aangelegenheid aan de start van een levensfase. 

SNS Bank heeft veel stormen doorstaan en in mijn tijd veel transformaties en reorganisaties ondergaan om de tand des tijds te doorstaan. Dit werd in mijn ogen gerealiseerd door mensen met een echt hart voor de zaak die voor elkaar door het vuur gingen. Ik zeg niet voor niets altijd over mijn SNS-collega’s: SNS is familie, en dat zal met het verdwijnen van het merk ook echt niet veranderen, althans voor mij dan. Mijn beste vrienden heb ik hier namelijk leren kennen.

Samen zagen we het merk transformeren van de rode (particulier) of de blauwe (zakelijk) punt naar de kleurrijke Caleidos die na de fusie met Reaal het overkoepelende merkbeeld werd.  Ik kan wel een boek schrijven over de hilarische en memorabele herinneringen uit die tijd. Nu ligt er een boek op mij te wachten om te lezen over de ondergang van SNS Bank. Eigenlijk begon in mijn ogen bij de fusie het begin van het einde. Het moment van de wens een beursgang te realiseren volgde met alle gevolgen van dien. Een voorzitter van de Raad van Bestuur die het allemaal niet groot genoeg kon en met deze grootheidswaanzin de SNS Directie slinks buiten spel zette en het hele bedrijf met een slechte vastgoedportefeuille overname linea recta de afgrond instuurde. En de rest is geschiedenis. 

De slogan van weleer “Groot geworden door klein te blijven” is nog nooit meer waar geweest dan vandaag. Ik weet zeker dat er meer SNS’ers zijn die met hetzelfde gevoel kampen. Want al begrijp je nog zo goed of juist niet hoe dingen zijn gegaan, het gevoel blijft onbegrijpelijk met een vervelend zure nasmaak. Het bedrijf waar ik met collega’s heb gelachen en gehuild, enorm veel kansen heb gehad, vele malen ben gevallen, opgeraapt en weer opgestaan en enorm veel heb geleerd van inspirerende leiders en veel heel mooi werk heb gemaakt. Dank, dank, dank voor alles. Ik heb nog nooit zo veel gehuild als toen ik hier vertrok en toch zei mijn directeur dat het juist goed was mijn kwaliteiten elders in zetten. SNS zal altijd mijn familie zijn. Voor altijd in mijn paarse hart. Het merk is weg, maar de mensen die het hebben gemaakt en de herinneringen nooit. 

–              Do not grow up, it’s a trap – never forget…..